Τι χρώμα είναι η ζωή σας;

Με το τέλος του καλοκαιριού, ήρθε στη ζωή μας ένα καινούριο μέλος της οικογένειας.  Όχι, δεν είναι τέταρτο παιδί, άλλα το πρώτο μας κατοικίδιο.  Τα παρακάλια για σκυλάκι, γατάκι, χαμστεράκι, κουνέλι δεν εισακούστηκαν (προς το παρόν).  Ίσως ο Άγιος Βασίλης ακούσει μια τέτοια προσευχή κάποια Χριστούγεννα.  Ξεκινήσαμε με πρώτο κατοικίδιο ένα πορτοκαλοκίτρινο καναρίνι που μας ξυπνάει κελαηδώντας κάθε πρωί.  Είναι ο Κόκος μας και τον αγαπήσαμε οικογενειακώς.  Όπως λέει και ο γιος μου ο Κόκος (ο οποίος υιοθέτησε το χαϊδευτικό του όνομα από την μικρή του αδερφή) το καναρίνι είναι πλέον αδερφός του εφόσον είναι μέλος της οικογένειας.  Επιβάλλεται να τον αγαπάω ίσια με τα παιδιά μου. 

Τι τον τράβηξε τον Κόκο να διαλέξει τον Κόκο;  Το πορτοκαλί του χρώμα – διότι ήταν ξεχωριστός ανάμεσα σε τόσα κίτρινα καναρίνια.  Μόλις το άκουσα σκέφτηκα αμέσως τη Θάλεια με τα ροζ της μαλλιά.  Και εκείνη ήταν ξεχωριστή.  Όλοι τη θεωρούσαν «σπάνιο πουλί».  Θέλω ο Κόκος μας, σαν τη Θάλεια να αγαπήσει τη ζωή όχι επειδή τα θεωρούμε πανέμορφα και μοναδικά.  Άλλα επειδή η ίδια η ζωή είναι ξεχωριστή και για τους δύο.  Εμείς κάνουμε τη διαφορά.  Η ζωή του Κόκο θα είναι αυτό το ξεχωριστό πορτοκαλί.  Η ζωή της Θάλειας θα είναι ροζ. 

Διαλέξτε χρώμα για τη ζωή σας, λοιπόν.  Πάρετε ένα πινέλο και βάψτε την.  Και πιστέψτε με, θα κελαηδάτε και εσείς κάθε πρωί….