Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Μια φλόγα στο σκοτάδι



«Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.»  Πόσες φορές έχουμε ακούσει ή έχουμε χρησιμοποιήσει αυτή την φράση;  Και όμως, η απελπισία ώρες-ώρες μας κατακτά.  Είναι κουραστική δουλειά να είμαστε πάντα αισιόδοξη, να τα βλέπουμε όλα θετικά, να πίνουμε από ένα ποτήρι μονίμως μισογεμάτο…
Όμως, η αίσθηση της ελπίδας μας επισκέπτεται όταν την έχουμε ήδη χάσει.  Όταν όλα, μα όλα είναι σκοτεινά.  Κάτι μέσα μας φλέγεται.  Κάποιο φως στο βάθος δεν μας εγκαταλείπει.  Και αν σας εγκαταλείψει, η λύση είναι εύκολη και άμεση.  Σηκώστε στα χέρια σας αυτό το βιβλίο.  Με το που το διαβάσετε το φως στο τούνελ θα λάμψει ξανά, το ποτήρι θα γεμίσει και στην καρδιά σας θα βρείτε μια φίλη απ' τα παλιά - την Ελπίδα.

Μια φλόγα στο σκοτάδι, της Μαρίας Ρουσάκη
Εκδόσεις Κέδρος



Σε ηλικία μόλις δεκαεννέα μηνών η Έλεν Κέλερ έχασε την ακοή και την όρασή της από μια σοβαρή ασθένεια.  Ως τα επτά της χρόνια ζούσε μπερδεμένη, χωρίς να μιλάει, να βλέπει και να ακούει. Μέχρι που η Ανν Σάλιβαν, μια νεαρή δασκάλα, ανέλαβε την εκπαίδευσή της και της αποκάλυψε τη μαγεία των λέξεων.  Με επιμονή και υπομονή της έμαθε να επικοινωνεί με τον κόσμο γύρω της, να γράφει, να διαβάζει, να μιλάει με τη νοηματική και σιγά σιγά με τη φωνή της.  Έτσι η Έλεν, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία, βγήκε από το σκοτάδι μέσα στο οποίο ζούσε, μορφώθηκε, ταξίδεψε κι έγινε σύμβολο ελπίδας και δύναμης για γενιές ολόκληρες.
Το φως της εκπέμπει μέχρι και σήμερα, μέσα από την ιστορία της συγκλονιστικής ζωής της.

Άρθρα και κριτικές για το βιβλίο:

Δρόμος της Αριστεράς, του Κώστα Στοφόρου



Πάτρας Blogs, της Αναστασίας Ευσταθίου

Διαδρομές, της Αγγελικής Βαρελλά

Diastixo.gr, της Ράνιας Μπουμπουρή


2 σχόλια:

  1. Αγαπητή Μαρία, συγκλονιστικό το βιβλίο σου. Πραγματικά δεν έχω λόγια να περιγράψω πόσο όμορφο και ελπιδοφόρο βιβλίο είναι, και χωρίς υπερβολή με εκφράζει απόλυτα. Ξέρεις (συγνώμη που σου μιλάω στον ενικό) είμαι κι εγώ άτομο με αναπηρία και έχω περάσει από παρόμοιες ψυχολογικές καταστάσεις από παιδι, τώρα είμαι πια 41 αλλά υπάρχουν στιγμής που ζω στο δικό μου σκοτάδι. Εγώ δεν έχω την ίδια πάθηση με την Έλεν Κέλερ, εγώ είμαι τετραπληγικός εξαιτίας μιας μυικής ασθένειας που ονομάζεται Μυϊκή Δυστροφία που επηρεάζει όλο το μυϊκό σήστημα προκαλώντας μερική παραλυσία σε όλο το σώμα, εγώ από μικρός αποδέχτηκα την αναπηρία μου και έμαθα να ζω μ' αυτή και έπαιρνα δύναμη από τα ασήμαντα πράγματα. Διαβάζοντας το βιβλίο σου είδα το φως στο τούνελ να λάμπει ακόμα περισσότερο. Και πάλι μπράβο για το υπέροχο βιβλίο σου.

    Με εκτίμηση,
    Δημήτρης Τσαντούλας από Τρίκαλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ Δημήτρη, πόσο χαίρομαι με το μήνυμα σου. Είσαι μάλλον η προσωποποίηση της δύναμης. Και γι’ αυτό χαίρομαι ιδιαίτερα για τα καλά σου λόγια. Η Έλεν Κέλερ χαρίζει ακόμα αυτή τη φλόγα για τη ζωή που όλοι έχουμε ανάγκη, ανεξαρτήτως προβλημάτων. Γιατί η ζωή είναι ένα δώρο – και κάθε ζωή έχει ανεκτίμητη αξία. Αντιλαμβανόμαστε αυτό το δώρο μόνο όταν το αξιοποιούμε!
    Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για τη δύναμη που δίνεις εσύ σε μένα. Να είσαι πάντα φωτισμένος, φίλε Jimmy!

    ΑπάντησηΔιαγραφή