Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ

“That terrible mood of depression of whether it’s any good or not is what is known as The Artist’s Reward” (Ernest Hemingway)

Αυτή η απίστευτη αίσθηση ανακούφισης ύστερα από την τελική τελεία ενός κειμένου διαδέχεται αμέσως μετά, σχεδόν αστραπιαία, από την απόλυτη αίσθηση του τρόμου… Και μετά κυριαρχεί η αίσθηση της απέραντης μελαγχολίας.
«Είναι αρκετά καλό;»
«Θα τους αρέσει;»
«Που να το στείλω;»
«Είναι χάλια!»
«Είναι θαυμάσιο…όχι, όχι, είναι χάλια…»
Τι βάσανο τραβάει ο άμοιρος ο συγγραφέας αφού τελειώσει ένα κείμενο, δεν λέγεται. Και η κατάθλιψη συνεχίζεται όσο συνεχίζεται η αναμονή… ο επιμελητής θα το διαβάσει, ύστερα η συντακτική ομάδα, ύστερα ο εκδότης, και αφού ολοκληρωθεί η όλη διαδικασία ο συγγραφέας το έχει πάρει πλέον απόφαση:
«Δεν αξίζει μία. Θα γράψω κάτι άλλο. Κάτι καινούριο…να σαν αυτή την ιδέα που σκέφτηκα προχθές αφού διάλεγα ντομάτες στη λαϊκή…»
Και η ζωή συνεχίζεται. Η κατάθλιψη αντικαθιστάται από ενέργεια και έμπνευση. Η ζωή και οι σκέψεις φιλτράρονται μέσω μιας φωτεινής, θετικής αύρας. Μέχρι που πέφτει η τελευταία τελεία.
Και να σου η μελαγχολία πάλι απ’ την αρχή….σαν τρόπαιο της μεγάλης δημιουργίας. Είναι η ανταμοιβή του καλλιτέχνη, φαίνεται.