«Δεν ξέρω αν είναι τα λεμονόφυλλα ή το λεμονότσαγιο της γιαγιάς ή η μυρωδιά της άνοιξης και του μελένιου αυτού μήνα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι, όταν όλα μυρίζουν τόσο γλυκά, δύσκολα σαπίζουν. Αλλά και να σαπίσουν, δεν πειράζει. Όπως μου είχε πει κάποτε ο πολυαγαπημένος μου παππούς: Η ζωή αλλάζει πολλά χρώματα, πολλές εποχές. Μη φοβάσαι να τα ζήσεις όλα. Μη φοβάσαι.»
(Από το βιβλίο μου «Οι Λεμονιές» εκδ. Παπαδόπουλος)
Σαν παιδί η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη. Πολλές φορές φίλοι αποδεικνύονται να μη τιμούν τη φιλία. Οι γονείς μας απογοητεύουν. Τα αδέρφια μας σπάνε τα νεύρα. Κρίνονται αποφάσεις για μας χωρίς τη συναίνεση μας. Είμαστε στο έλεος των άλλων. Είμαστε στο έλεος των καταστάσεων. Όμως, παρόμοιες εποχές - δύσκολες - περνούν όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας. Ο χειμώνας πολλές φορές είναι βαρύς. Πλημμυρίζει η ζωή μας από στεναχώριες. Η θλίψη κάθεται στη σκεπή μας σαν άγριο σύννεφο. Άλλα υπάρχει πάντα η άνοιξη. Υπάρχει το άρωμα της φύσης που αναγεννιέται. Έτσι είναι η ζωή. Αρκεί να μη φοβόμαστε να δοκιμαζόμαστε. Να μη φοβόμαστε τις διάφορες εποχές χαρμολύπης. Να γελάμε όταν συμβαίνουν δυσάρεστα χωρίς ενοχές. Και να κλαίμε όταν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος…δεν πειράζει. Τα δάκρυα ποτίζουν τη λεμονιά μας σαν στάζουν από χαρά ή λύπη. Έτσι είναι η ζωή, σαν μια λεμονιά με χυμώδης καρπούς από γλυκές και πικρές γεύσεις… Καιρός να αλλάξουμε εποχή ξανά, λοιπόν. Να αναγεννηθούμε. Καλό μήνα και καλή άνοιξη.
(Από το βιβλίο μου «Οι Λεμονιές» εκδ. Παπαδόπουλος)
Σαν παιδί η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη. Πολλές φορές φίλοι αποδεικνύονται να μη τιμούν τη φιλία. Οι γονείς μας απογοητεύουν. Τα αδέρφια μας σπάνε τα νεύρα. Κρίνονται αποφάσεις για μας χωρίς τη συναίνεση μας. Είμαστε στο έλεος των άλλων. Είμαστε στο έλεος των καταστάσεων. Όμως, παρόμοιες εποχές - δύσκολες - περνούν όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας. Ο χειμώνας πολλές φορές είναι βαρύς. Πλημμυρίζει η ζωή μας από στεναχώριες. Η θλίψη κάθεται στη σκεπή μας σαν άγριο σύννεφο. Άλλα υπάρχει πάντα η άνοιξη. Υπάρχει το άρωμα της φύσης που αναγεννιέται. Έτσι είναι η ζωή. Αρκεί να μη φοβόμαστε να δοκιμαζόμαστε. Να μη φοβόμαστε τις διάφορες εποχές χαρμολύπης. Να γελάμε όταν συμβαίνουν δυσάρεστα χωρίς ενοχές. Και να κλαίμε όταν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος…δεν πειράζει. Τα δάκρυα ποτίζουν τη λεμονιά μας σαν στάζουν από χαρά ή λύπη. Έτσι είναι η ζωή, σαν μια λεμονιά με χυμώδης καρπούς από γλυκές και πικρές γεύσεις… Καιρός να αλλάξουμε εποχή ξανά, λοιπόν. Να αναγεννηθούμε. Καλό μήνα και καλή άνοιξη.
(Η Ρούμπη γράφει στο ημερολόγιο της κάτω από μια λεμονιά, από το βιβλίο
"Οι Λεμονιές" εκδόσεις Παπαδόπουλος)
