Μια ιστορία για ένα κορίτσι που ζούσε σε μια χώρα μακριά από εκείνη των γονιών της. Μιλούσε τη γλώσσα της χώρας. Διάβαζε στη γλώσσα της χώρας. Όμως οι γονείς της διάβαζαν και μιλούσαν σε εκείνη τη μητρική τους γλώσσα που έμοιαζε όλο και πιο ξένη στο μικρό κοριτσάκι. Δεν θυμάται οι γονείς της να της διάβασαν ένα βιβλίο. Ούτε της έλεγαν πολλά παραμύθια. Αφού μεταξύ τους μιλούσαν και διάβαζαν διαφορετικές γλώσσες. Όμως θυμάται μια ξεχωριστή, αξέχαστη φωνή να της εξιστορεί τις πιο φανταστικές ιστορίες. Την είχε ακούσει σε ένα «μαγικό μέρος». Αυτό το μέρος το έλεγαν όλοι «βιβλιοθήκη». Άλλα για το κορίτσι ήταν εκεί που άκουγε τη μαγική φωνή…και εκεί που διάβαζε ότι βιβλίο ήθελε. Εκεί που έπλεε πάνω σε παραμυθένια σύννεφα, εκεί που έβρισκε ιστορίες για παιδιά σαν εκείνη – παράξενα και ξεχωριστά. Ζούσε μέσα απ’ τις ιστορίες. Ζούσε μέσα απ’ την αξέχαστη φωνή.
Η φωνή ήταν της βιβλιοθηκονόμου του σχολείου της (βλέπετε, είχε την τύχη να έχει βιβλιοθήκη εντός του σχολείου!). Αυτή η φωνή της έμεινε πάντα στην καρδιά της. Όσο μεγαλώνει θυμάται και ευχαριστεί το μαγικό μέρος που γνώρισε τέτοια χαρά. Γιατί εκείνη δεν είχε ακούσει παραμύθια, ούτε της είχαν διαβάσει βιβλία. Μα, οι γονείς της μιλούσαν τη δική τους γλώσσα και εκείνη τη δική της….
Αυτή την ιστορία την ξέρουν καλά και τα παιδιά ενός δημοτικού σχολείου στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Αφού οι περισσότεροι ζουν μακριά απ’ τη χώρα των γονιών τους.
Το κορίτσι αυτό μεγάλωσε και τους επισκέφθηκε. Χάρηκε τόσο πολύ που μπόρεσε να πει μια ιστορία σε αυτά τα παιδιά. Ήταν σαν να μιλούσε η μαγική, αξέχαστη φωνή. Σαν να μιλούσε σε όλα τα παιδιά του κόσμου….
Η φωνή ήταν της βιβλιοθηκονόμου του σχολείου της (βλέπετε, είχε την τύχη να έχει βιβλιοθήκη εντός του σχολείου!). Αυτή η φωνή της έμεινε πάντα στην καρδιά της. Όσο μεγαλώνει θυμάται και ευχαριστεί το μαγικό μέρος που γνώρισε τέτοια χαρά. Γιατί εκείνη δεν είχε ακούσει παραμύθια, ούτε της είχαν διαβάσει βιβλία. Μα, οι γονείς της μιλούσαν τη δική τους γλώσσα και εκείνη τη δική της….
Αυτή την ιστορία την ξέρουν καλά και τα παιδιά ενός δημοτικού σχολείου στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Αφού οι περισσότεροι ζουν μακριά απ’ τη χώρα των γονιών τους.
Το κορίτσι αυτό μεγάλωσε και τους επισκέφθηκε. Χάρηκε τόσο πολύ που μπόρεσε να πει μια ιστορία σε αυτά τα παιδιά. Ήταν σαν να μιλούσε η μαγική, αξέχαστη φωνή. Σαν να μιλούσε σε όλα τα παιδιά του κόσμου….
