Η συγγραφή θεωρείται πολλές φορές ένα απλό, χαριτωμένο χόμπι.
Χαρακτηρίστηκα, σε ένα πάρτυ ένας ρώτησε την Ιζαμπέλ Αλιέντε με τι ασχολείται.
«Συγγραφέας,» απάντησε εκείνη.
«Α, και εγώ σκέφτομαι όταν συνταξιοδοτηθώ να γράψω ένα μυθιστόρημα,» ξεστόμισε εκείνος.
Η Αλιέντε αμέσως τον ρώτησε, «Με τι ασχολείστε;»
«Οδοντίατρος είμαι.»
«Ααα,» αναφώνησε η Αλιέντε, «και εγώ σκέφτομαι όταν συνταξιοδοτηθώ να ξεριζώνω δόντια!»
Η παιδική λογοτεχνία θεωρείται ακόμα πιο εύκολο «σπορ». Οι περισσότεροι φαντάζονται πως είναι εύκολο να γράψει κανείς «παραμυθάκια» για παιδιά. Δεν έχουν ιδέα πως ένα παιδικό βιβλίο δημιουργείται από ένα καλογραμμένο κείμενο, σωστά δομημένο, η κάθε λέξη μελετημένη, η κάθε φράση προσεγμένη ώστε να μην υποτιμήσει τη νοημοσύνη του παιδιού, με δυνατούς χαρακτήρες, αληθινούς διαλόγους, και μια υπόθεση που δημιουργεί την αγωνία να γυρίσεις αμέσως τη σελίδα. Χρειάζονται γνώσεις για να γραφτεί ένα παιδικό βιβλίο. Χρειάζεται δουλειά. Χρειάζεται κέφι και όρεξη, κλήση στη γραφή, λίγο παιδικό πνεύμα, χιούμορ και ευαισθησία. Βέβαια, συνταγές δεν υπάρχουν. Οι συνταγές είναι πάντα φτιαγμένες για να προσαρμόζονται στον καθένα ανάλογα με τα γούστα του. Ούτε χρειάζεται να είναι κανείς άγιος άνθρωπος για να γράψει παιδική λογοτεχνία.
Όμως, πόσες φορές βλέπουμε βιβλία να έχουν εκδοθεί χωρίς τα απαραίτητα προσόντα για να θεωρούνται αξιόλογα; Δεν αρκεί να έχουμε μόνο κέφι να γράψουμε. Δεν φτάνει το κέφι. Αν δεν δέσει το φαγητό μας αφήνει άσχημη γεύση στο στόμα.
Βέβαια, συνταγές δεν υπάρχουν. Περί ορέξεως ή περί παιδικού βιβλίου…μάλλον κολοκυθόπιτα.
Πάντως, το σίγουρο είναι πως όταν (και άμα ποτέ) συνταξιοδοτηθώ, δεν θα γίνω οδοντίατρος.
Χαρακτηρίστηκα, σε ένα πάρτυ ένας ρώτησε την Ιζαμπέλ Αλιέντε με τι ασχολείται.
«Συγγραφέας,» απάντησε εκείνη.
«Α, και εγώ σκέφτομαι όταν συνταξιοδοτηθώ να γράψω ένα μυθιστόρημα,» ξεστόμισε εκείνος.
Η Αλιέντε αμέσως τον ρώτησε, «Με τι ασχολείστε;»
«Οδοντίατρος είμαι.»
«Ααα,» αναφώνησε η Αλιέντε, «και εγώ σκέφτομαι όταν συνταξιοδοτηθώ να ξεριζώνω δόντια!»
Η παιδική λογοτεχνία θεωρείται ακόμα πιο εύκολο «σπορ». Οι περισσότεροι φαντάζονται πως είναι εύκολο να γράψει κανείς «παραμυθάκια» για παιδιά. Δεν έχουν ιδέα πως ένα παιδικό βιβλίο δημιουργείται από ένα καλογραμμένο κείμενο, σωστά δομημένο, η κάθε λέξη μελετημένη, η κάθε φράση προσεγμένη ώστε να μην υποτιμήσει τη νοημοσύνη του παιδιού, με δυνατούς χαρακτήρες, αληθινούς διαλόγους, και μια υπόθεση που δημιουργεί την αγωνία να γυρίσεις αμέσως τη σελίδα. Χρειάζονται γνώσεις για να γραφτεί ένα παιδικό βιβλίο. Χρειάζεται δουλειά. Χρειάζεται κέφι και όρεξη, κλήση στη γραφή, λίγο παιδικό πνεύμα, χιούμορ και ευαισθησία. Βέβαια, συνταγές δεν υπάρχουν. Οι συνταγές είναι πάντα φτιαγμένες για να προσαρμόζονται στον καθένα ανάλογα με τα γούστα του. Ούτε χρειάζεται να είναι κανείς άγιος άνθρωπος για να γράψει παιδική λογοτεχνία.
Όμως, πόσες φορές βλέπουμε βιβλία να έχουν εκδοθεί χωρίς τα απαραίτητα προσόντα για να θεωρούνται αξιόλογα; Δεν αρκεί να έχουμε μόνο κέφι να γράψουμε. Δεν φτάνει το κέφι. Αν δεν δέσει το φαγητό μας αφήνει άσχημη γεύση στο στόμα.
Βέβαια, συνταγές δεν υπάρχουν. Περί ορέξεως ή περί παιδικού βιβλίου…μάλλον κολοκυθόπιτα.
Πάντως, το σίγουρο είναι πως όταν (και άμα ποτέ) συνταξιοδοτηθώ, δεν θα γίνω οδοντίατρος.
(Φωτό από το παιδικό βιβλίο του διάσημου
Dr. Seuss, "Green Eggs and Ham")
Dr. Seuss, "Green Eggs and Ham")
