Λεωφορείον ο Αναγνώστης

Look, it’s the Bookmobile!

Aπό τις πιο όμορφες αναμνήσεις που έχω σαν παιδί είναι ο ήχος ενός συγκεκριμένου κουδουνιού. Όταν τον άκουσα για πρώτη φορά δεν ήξερα τι σήμαινε. Απλά ακολούθησα τον αδερφό μου καθώς έτρεξε έξω απ’ το σπίτι μας στην Νέα Υόρκη φωνάζοντας με χαρά,
«It’s the bookmobile!” 
Παρκαρισμένη στη γωνία ήταν μια πολύχρωμη κινούμενη βιβλιοθήκη. Ένα λεωφορείο ντυμένο με χρώματα και φαντασία. Μόλις μπήκα ανακάλυψα έναν μαγικό μικρόκοσμο. Μέσα στο πούλμαν υπήρχαν ράφια τα οποία φιλοξενούσαν εκατοντάδες παιδικά βιβλία. Ανακάλυψα ότι μπορούσαμε να διαλέξουμε ό,τι θέλαμε! Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Αυτός ο μαγικός κόσμος μου δάνεισε ένα παραμύθι. Το πήγα σπίτι μου και το είχα κοντά μου για μια ολόκληρη εβδομάδα. Μα δε με πείραξε που κράτησε τόσο λίγο. Ανυπομονούσα να επιστρέψει αυτό το πολύχρωμο φωτεινό πουλμανάκι ξανά στη γειτονιά. Και μόλις άκουσα για δεύτερη φορά στη ζωή μου αυτό το χαρούμενο καμπανάκι, ήμουν η πρώτη που έτρεξε έξω απ’ το σπίτι φωνάζοντας,
«It’s the bookmobile!”

Και πιο παλιές εκδοχές:

Και η Κένυα έχει κινούμενη βιβλιοθήκη:

 

 

Εμείς εδώ στην Ελλάδα...;

Ανακάλυψα και εδώ κάποιες κινητές βιβλιοθήκες!

Ζωή, ο μεγάλος νταής

Με τον ερχομό του καινούριου μου βιβλίου, «Ο Νταής του Σχολικού» (εκδόσεις Ψυχογιός, εικονογράφηση Γιώργος Σγουρός http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=22989), ένας νταής εμφανίζεται στη μεγάλη οθόνη.  Η καινούρια εκδοχή του "Karate Kid" πρόκειται για την ιστορία ενός 12χρονου αγοριού ο οποίος διανύει μια μεταβατική περίοδος στη ζωή του μετακομίζοντας από το Ντιτρόιτ της Αμερικής στην μακρινή Κίνα μαζί με την χήρα μητέρα του.  Στη Κίνα δεν έχει μόνο να αντεπεξέλθει με κάθε τι καινούριο άλλα να βρει καινούριους φίλους (τι πιο αγχωτικό για ένα παιδί σε καινούριο περιβάλλον). Στην προσπάθεια του να εντυπωσιάσει, βρίσκει τον μπελά του αντιμέτωπος με έναν νταή – έναν νταή που γνωρίζει πολεμικές τέχνες ταπεινώνοντας τον ενώπιον άλλων παιδιών, ανήμπορων να βοηθήσουν.  Το παιδί ΔΕΝ μιλάει.  Δεν ανοίγεται στη μητέρα του, ούτε σε κάποιον υπεύθυνο στο σχολείο όπου συνεχίζεται η κακομεταχείριση του παιδιού απ’ τον νταή και τη παρέα του (υπακούοντας τον σαν καλά στρατιωτάκια).  Μέχρι που ανακαλύπτει τη βοήθεια του κου. Χαν, ενός ανθρώπου που πρόθυμα τον βοηθάει να αντιμετωπίσει τους φόβους του μαθαίνοντας του τη τέχνη του Κουνγκ Φου (όχι καράτε όπως αναφέρεται στον τίτλο!).

Το μήνυμα είναι απλό άλλα ουσιαστικό: «Όταν η ζωή σε ρίξει κάτω, επιλέγεις αν θέλεις να σηκωθείς ξανά ή όχι.»

Και ο δικός μου Αριστοτέλης βασανίζεται απ’ τον νταή του σχολικού.  Ούτε εκείνος μιλάει.  Μέχρι που μαθαίνει ένα μυστικό του νταή και όλα ανατρέπονται. 

Γιατί ΔΕΝ μιλάνε όμως τα παιδιά;  Ο εκφοβισμός τους μειώνει την ικανότητα να σταθούν μπροστά στο πρόβλημα, οπότε το αγνοούν, εύχονται να εξαφανιστεί χωρίς παρέμβαση, χωρίς να ντροπιαστούν λέγοντας το σε κάποιον ενήλικα.

Πως θα μάθουν να μιλάνε;  Μέσα απ’ τα βιβλία είναι μια καλή αρχή.  Το ΕΨΥΠΕ (η Εταιρία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου – www.epsype.gr) έχει εκδώσει το βιβλίο «Εκφοβισμός και Βία στο Σχολείο - Τι γνωρίζουμε και τι μπορούμε να κάνουμε» από τον συγγραφέα Dan Olweus, ο οποίος εδώ και 30 χρόνια ασχολείται με το θέμα του σχολικού εκφοβισμού (κοινώς ως «bullying»).  Η ιστοσελίδα του περιέχει χρησιμότατες πληροφορίες: www.olweus.org.  Επίσης, ένα ακόμη βιβλίο της ΕΨΥΠΕ είναι το, «Μίλα μη φοβάσαι - 3 ιστορίες για την βία στο σχολείο» - ένα βιβλίο για παιδιά με ιστορίες από γνωστούς συγγραφείς.

Μου αρέσει και η ιδέα του κουνγκ φου ως τρόπος να αποκτούν τα παιδιά αυτοπεποίθηση.  Να γνωρίσουν τη σημαντικότητα της γλώσσας του σώματος ώστε να μην γίνονται θύματα, να νιώθουν πως περπατούν γερά στα πόδια τους – ψυχή, σώμα και νου να ενώνονται δημιουργώντας ένα δυνατό παιδί.  Ένα παιδί που μιλάει χωρίς φόβο.  Ένα παιδί που ξέρει τα όρια του και τα όρια των άλλων.  Ένα παιδί που αγαπάει τον εαυτό του για αυτό που είναι. 

Διότι κάποια στιγμή θα τον ρίξει κάτω η ζωή, όμως εκείνο θα επιλέξει να σηκωθεί ξανά, να αναστηθεί.  Έτσι θα νικάει κάθε νταή, και κάθε του μάχη...